Jy is Kuns

Ek verbeel my lewe sonder jou en alles daar stort ineen.
Ek verbeel my jy’t verlang, net vir ‘n ruk.
Ek verbeel my jy voel alleen want die liefde breek net jou hart.
So ek trek my aan met ‘n leë glimlag wat niemand hier oortuig.
Ek droom maar net oor droom van jou en in my onderbewussyn
in die skemer van my drome bly jy ‘n diep-donker skim.
Diè idee draai in die verte, ek is metodiek en jy kuns.

Onthou jy die aande met my, jy’t styf in my arms gelê.
Ons samesyn van verlange jou hand in myne gevou.
Hoekom het ons nooit saam kon wees nie toe dinge dit makliker maak?
Ek glo nogsteeds ons het ‘n oomblik gehad.
Ek droom maar net oor droom van jou en in my onderbewussyn
in die skemer van my drome bly jy ‘n diep-donker skim.
Dit word nou ook vir my duidelik, ek is metodiek en jy kuns.

Verlangend na die verlange, jy’s telkens my kunsmeesterstuk.
Die beeld voor my gesig helder, my metodiek en jou kuns.
Nik’s het tog ooit verander, is ek net feitlik mislei.
My hinker na jou verlange wat my telkens so kon verlei.
Ek glo dat jy onwetend miskyk,
dat dit ek was wat ek in jou kon vind.
Dit is nou vir my duidelik, ek is metodiek en jy, jy is kuns.