Verkragting van die siel

Die absurditeit van die alleenheid, die doellose dwaal van ellende en die valse maskers van verduistering en verwarring om die verbeelde veiand veilig buite bereik te hou het reeds so verstrengeld deel van die self geword dat die verwronge mispersepsies onherroeplik realitiet is. Deur magtelose pogings tot redding, daadwerklik sonder nut of vooruitsig van sukses probeer jy tragies die werklikheid ontken en die onmoontlike bewerkstellig. Die onafskeibare mengelmoes van mislukking en verdriet wat die totaliteit van my menswees omskryf kan nie gered word nie, dalk dan eerder wil nie. Totale banktrotskap van wilskrag na die laaste groot oplewing, die uiteindelike aanvaarding van die onvermeidelike, die eersdaagse hinkering na meer nie meer ter sprake nie en die totale ineenstorting van hoop wat dien as die simptome van die siekte. Die siekte bloot-eenvoudig verkragting van die siel.